اثرات سمی یون هایی چون سدیم و سایر عوامل مانند تنش های اکسیداتیو تولید گونه های فعال اکسیژن در گیاه را بالا میبرد. این ترکیبات به ROS نیز معروف می باشند که برای گیاه سمی هستند و باعث ایجاد خسارت به گیاه مخصوصا در شرایط شوری می شوند. البته همانطور که اشاره شد ROS ها فصل مشترک تمام تنش ها هستند و گیاه با مکانیسم های دفاعی خود باید به حذف آن ها بپردازد.
برخی از پروتئین ها و اسمولیت ها که به آن ها اسموپرتکتانت یا محافظان اسمزی گفته می شود وظیفه حفاظت گیاه را در مقابل گونه های فعال اکسیژن دارند و از خسارت ناشی از انها جلوگیری میکنند مانند: ترهالوز، فروکتان، گلایسین بتائین، الکل قندها و… . این ترکیبات با عمل خود منجر به افزایش تحمل به تنش می شوند.
فوق بیان ژن های سوپراکسید دیس میوتاز (نوعی آنتی اکسیدان) و اسکوربات پراکسیداز، گلوتاتیون پراکسیداز و… منجر به افزایش تحمل به تنش شوری و اسمزی گردید چون این ترکیبات توان خنثی سازی ترکیبات فعال اکسیژن را دارا هستند.
البته دانشمندان معتقدند گونه های فعال اکسیژن در میزان های بالا موجب خسارت به گیاه می گردند در حالیکه مقدار های کم این مواد در برخی از مسیرهای شیمیایی سیگنالینگ گیاهی نقش های مهمی دارند.
سلام
از مطالب جالب سایت شما و احترامی که به مخاطبین می گذارید تشکر میکنم.
درود بر شما .
بابت پیگیری مطالب سایت و حسن نظر شما سپاسگزار هستیم.
پاینده باشید