غذا و تغییر اقلیم اغلب به عنوان موضوعات جداگانه ای در نظر گرفته میشوند اما مطالعات نشان میدهد که تغییر در روش های تولید غذا و مصرف آن می تواند باعث کاهش تولید گازهای گلخانه ای شود. این فرصتی طلایی برای دولت هایی است که به دنبال کاهش گاز های گلخانه ای هستند. تحقیقات جدید نشان می دهد که سیستم های غذایی به طورکلی به برنامه های تغییر اقلیم مرتبطند.
ما مشارکت ملی تعیین شده (NDCS) 14 کشور را به همراه اتحادیه اروپا مورد بررسی قرار دادیم. اینها برنامه هایی هستند که به سازمان ملل متحد ارائه شده اند که نشان می دهد که چگونه کشورها قصد دارند اهداف کاهش انتشار گازهای گلخانه ای خود را دنبال کنند. برنامه های تغییر اقلیم هر ۵ سال منتشر می شوند اگرچه در ۲۶اُمین کنفراش احزاب در گلاسکو تصمیم بر آن شد که بنابرنیاز و فوریت ها، برنامه ها با فاصله زمانی کمتری برگزار شوند. در جلسه اخیر بر روی داده هایی از کشور های بنگلادش، کانادا، چین، کلمبیا، مصر، فرانسه، آلمان، اسپانیا، کنیا، سنگال، آفریقای جنوبی، انگلستان، ایالات متحده و وانواتو بررسی صورت گرفت.
ما دریافتیم که هیچکدام از آنها اقدامات خاصی در مورد تغییر سیستم های غذایی انجام نداده اند، هرچند این امر توانایی کاهش انتشار گازهای گلخانه ای را به میزان تقریبا یک میلیارد تن در سال کم می کند و همچنین باعث افزایش راندمان سلامت و سایر مزایای زیست محیطی میگردد.
فقط فرانسه و آلمان اقداماتی برای ترویج سیستم های غذایی پایدار و سالم در میان مصرف کنندگان ارائه کرده بودند. چین هم یک هدف برای ترویج شیوه زندگی سبز و کم کربن ارائه داد اما NDC آن روشن نیست که آیا این شامل سیستم های پایدار و سالم است یا خیر.
مابقی کشور ها برنامه خاصی برای بهبود سیستم های غذایی نداشتند. کشورها در این اجلاس متعهد شدند که تا سال ۲۰۳۰ به مسئله جنگل زدایی پایان بدهند و در مقابل جنگل های جدید ایجاد نمایند. البته این امر نیازمند انجام اقدامات بسیاری است.
یکی دیگر از اقداماتی که میتوان برای کاهش گازهای گلخانه ای انجام داد، کاهش تلفات غذایی و زباله است. یک سوم از مواد غذایی تولید شده در جهان هر ساله به عنوان زباله از دست می روند. با این حال اکثر کشورها هیچ اقدامی برای مقابله با این موارد نمیکنند.
جنسیت نظارت دیگری در بسیاری از برنامه های تغییر اقلیمی است. در سراسر جهان، زنان نقش مهمی در زنجیره ارزش غذایی دارند، بنابراین هر گونه تلاش برای اصلاح سیستم های غذایی ما برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و ایجاد انعطاف پذیری باید آنها را درگیر کند.
سِنِگال کشوری است که به بخش غذا و کشاورزی خود اهمیت ویژه ای می دهد نیمی از جمعیت این کشور به کار مشغولند.
سنگال برنامه هایی برای مدیریت تغییر اقلیم از راه تولید و توزیع مواد غذایی ایجاد می کند که عبارتند از: امنیت غذایی، ترویج شیوه های بازیافت، تجهیزات کارآمد آبیاری، تجهیزات جدید بعد از برداشت، رسیدگی به زباله های مواد غذایی و… .
طبق تحقیقاتی که انجام شده بهبود سیستم های غذایی نه تنها باعث کاهش اثرات تغییر اقلیم می شود بلکه مزایای دیگری مانند بهبود سلامت، ایجاد اشتغال، حفظ زیست محیط، هوای پاک، خاک سالم تر و… در بردارد.
دولت ها از این دستورکار حمایت میکنند و اقدامات لازم در جهت اصلاحات سیستم های غذایی انجام میدهند که متعاقب آن سود زیادی نصیب آن ها خواهد شد.
ترجمه: نرگس اسدیان